Kancelaria doprowadziła do ugody w przedmiocie wykonania umowy przedwstępnej sprzedaży lokalu mieszkalnego. Sprawa miała skomplikowany charakter, ponieważ kupujący zawarł umowę przedwstępną z poprzedniczką prawną pozwanego. Sprzedająca zmarła jednak niedługo po zawarciu tej umowy. Kancelaria przeprowadziła postępowanie o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłej oraz wniosła pozew przeciwko jej spadkobiercy o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli w celu wykonania umowy przedwstępnej. Pozwany jako spadkobierca właścicielki nieruchomości w wyniku przeprowadzonych rozmów ugodowych zawarł z powodem przyrzeczoną umowę sprzedaży tego mieszkania, a nadto strony uzgodniły rozliczenie kosztów procesu.
Dzisiaj, po 3,5 letnim procesie zapadł wyrok w sądzie I instancji oddalający powództwo odszkodowawcze przeciwko naszemu klientowi producentowi napojów alkoholowych. W toku długiego procesu przesłuchano wielu świadków oraz przeprowadzono dowód z dwóch opinii biegłych. Odtworzono proces technologiczny produkcji napojów w różnych zakładach. Sąd podzielił prezentowane przez kancelarię argumenty, w szczególności te dotyczące braku legitymacji biernej po stronie naszego klienta.
W imieniu kilkunastu właścicieli wyodrębnionych lokali jednej z kamienic kancelaria prowadzi działania zmierzające do usunięcia niezgodności stanu prawnego i faktycznego ze stanem ujawnionym w ewidencji gruntów i budynków dotyczącym tej nieruchomości. Sprawa dotyczy błędnego przyporządkowania danych adresowych dwóm nieruchomościom w Poznaniu, wskutek czego dane ujawnione w ewidencji gruntów i budynków oraz księgach wieczystych nie odpowiadają stanowi faktycznemu – po kilkunastu latach okazało się, że dwie duże kamienice w centrum Poznania ujawnione są w innych księgach niż ich właściciele. Kancelaria wystąpiła z wnioskiem do Prezydenta Miasta Poznania o dokonanie zmiany danych ewidencyjnych dotyczących ksiąg wieczystych prowadzonych dla obu nieruchomości. Prezydent Miasta Poznania wydał decyzję, w której odmówił dokonania zmian danych ewidencyjnych, a Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. Przełomowy okazał się wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, który uwzględnił skargę złożoną przez mecenasa Przybeckiego i uchylił decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego. Organ ten ponownie rozpoznając sprawę, po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez kancelarię, uchylił zaskarżoną decyzję Prezydenta Miasta Poznania w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. W uzasadnieniu Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego podzielił argumentację kancelarii i przyznał, że przy sporządzaniu wykazu zmian gruntowych w 1971 r. doszło do błędnego przyporządkowania danych adresowych przedmiotowym działkom, a ponadto oględziny nieruchomości potwierdziły, że dane ujawnione w ewidencji gruntów i budynków oraz księgach wieczystych nie odpowiadają stanowi faktycznemu. W wyniku powyższej decyzji Prezydent Miasta Poznania ponownie rozpatrzy wniosek kancelarii, który dotyczy wyeliminowania błędów powstałych w wyniku wcześniejszego działania organu prowadzącego ewidencję gruntów i budynków. Równolegle toczy się przed sądem rejonowym postępowanie o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym.
Dzisiaj kancelaria wniosła do Sądu Okręgowego w Poznaniu pozew przeciwko Województwu Wielkopolskiemu jako operatorowi WRPO. Działając w imieniu spółki produkcyjnej z branży spożywczej domagamy się od operatora funduszy unijnych wypłaty pełnego dofinansowania wynikającego z umowy zawartej z beneficjentem. Pozew okazał się konieczny, ponieważ instytucja zarządzająca bezzasadnie zakwestionowała 10% kosztów kwalifikowalnych i w konsekwencji, powołując się stwierdzoną nieprawidłowość pomniejszyła kwotę dofinansowania. Czekamy na pierwszą rozprawę.
Kancelaria wniosła do sądu okręgowego pozew o zapłatę odszkodowania w kwocie 2,8 mln złotych przeciwko Skarbowi Państwa oraz użytkownikowi obiektu parkowo-pałacowego. Powództwo to jest konsekwencją zwrotu klientom zespołu parkowo-pałacowego na podstawie decyzji wojewody stwierdzającej, że nieruchomość ta nie podpadała pod działanie przepisów dekretu o przeprowadzeniu reformy rolnej. Ponieważ klienci zamiast funkcjonującego dworu odzyskali ruinę, konieczne stało się oszacowanie szkód i wystąpienie do sądu ze stosownym powództwem o wyrównanie utraty wartości nieruchomości.
Kancelaria w imieniu powoda wniosła pozew o nakazanie złożenia oświadczenia woli. Powód i poprzedniczka prawna pozwanego zawarli umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości, na mocy której sprzedająca zobowiązała się do przeniesienia w oznaczonym terminie własności nieruchomości na powoda. Sprzedająca zmarła jednak niedługo po zawarciu tej umowy. Pozwany jako spadkobierca właścicielki nieruchomości uchylał się od zawarcia z powodem umowy przyrzeczonej. Nie może budzić wątpliwości, że wówczas, gdy umowa przedwstępna czyni zadość wymaganiom, od których zależy ważność umowy przyrzeczonej, w szczególności wymaganiom co do formy, strona uprawniona może dochodzić zawarcia umowy przyrzeczonej. Zgodnie z przepisami , w przypadku, w którym właściciel nieruchomości zmarł, złożenia stosownego oświadczenia można domagać się od jego spadkobiercy. W złożonym pozwie kancelaria akcentowała obowiązek zawarcia umowy przyrzeczonej przez pozwanego na podstawie art. 64 Kodeksu cywilnego.
Przed Sądem Okręgowym w Poznaniu, po prawie czterech latach, zakończyło się postępowanie, w którym syndyk spółki w upadłości domagał się uznania za bezskuteczną umowy, na podstawie której klienci Kancelarii nabyli nieruchomość inwestycyjną nad jeziorem. Klienci Kancelarii kupili działkę od spółki, która wcześniej nabyła tę nieruchomość od innej spółki, której upadłość ogłoszono już po zbyciu przez nią działki. Syndyk stał na stanowisku, że zbycie działki przez upadłą spółkę nastąpiło z pokrzywdzeniem jej wierzycieli i skorzystali na tym późniejsi nabywcy nieruchomości, którzy o pokrzywdzeniu wiedzieli. Powoływał się na przepisy prawa upadłościowego i Kodeksu cywilnego dotyczące skargi pauliańskiej. W przypadku uwzględnienia powództwa, syndyk miałby możliwość doprowadzenia do sprzedaży licytacyjnej nieruchomości klientów. Klienci prawdopodobnie nie odzyskaliby pieniędzy włożonych w zakup działki. Sąd Okręgowy oddalił powództwo syndyka w całości – podzielił argumentację przedstawioną przez Kancelarię i uznał, że syndyk nie udowodnił, by wystąpiły przesłanki uznania umowy zawartej przez klientów za bezskuteczną. Wyrok jest nieprawomocny.
Przed Sądem Okręgowym w Poznaniu odbyła się kolejna rozprawa w sprawie z powództwa Miasta Poznań przeciwko klientowi kancelarii o naprawienie szkody z odsetkami w łącznej kwocie ok. 10 mln złotych, która miałby wynikać z wad dokumentacji projektowej dla Stadionu Miejskiego w Poznaniu, stworzonej przez klienta kancelarii. Szczegóły w relacji prasowej Następna rozprawa w tej sprawie odbędzie się już 15 maja – prawdopodobnie przesłuchani na niej zostaną dwaj ostatni z zawnioskowanych w sprawie świadków, a sąd zajmie się wnioskami stron o powołanie biegłych.
Dzisiaj Sąd Okręgowy w Poznaniu po pięcioletnim procesie wydał wyrok, w którym oddalił powództwo Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych o stwierdzenie nieważności umowy na wykonanie projektu wnętrz Stadionu Miejskiego w Poznaniu. Kancelaria reprezentuje w tej sprawie pozwaną spółkę projektową, która projekty wykonała. Drugim pozwanym jest Miasto Poznań, które w 2009 roku zamówiło za kwotę ok. 2 mln złotych usługi w trybie z wolnej ręki. Przedmiotem sporu było czy zaistniały przesłanki zamówienia z wolnej ręki określone w art. 67 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy Prawo zamówień publicznych, tj. czy dla wykonania projektów wnętrz stadionu konieczna była ingerencja w projekt budowlany i projekty wykonawcze a konkretnie ingerencja w prawa autorskie do tych projektów, na co powoływał się zamawiający. Z kolei prawnicy kancelarii wywodzili, że badaniu podlegać winna również druga przesłanka określona w art. 67 ust. 1 pkt. 1 lit a PZP czyli pilność zamówienia. Sąd podzielił tę argumentację i w tym zakresie oparł się na opinii biegłej z zakresu architektury i ustalił, że powierzenie zadania innej pracowni projektowej nie dawało gwarancji, że stadion zostanie oddany do rozpoczęcia turnieju Euro 2012, a dodatkowo wiązałoby się to z dłuższym czasem wykonania i kosztami wyższymi o 400 tys. zł. W ocenie Sądu powództwo o stwierdzenie nieważności umowy zawartej z naruszeniem trybu udzielania zamówień publicznych powinno być traktowane jako ultima ratio, a w niniejszej sprawie nie służyło ono interesowi publicznemu. Wyrok jest nieprawomocny.
Relacje medialne znajdują się poniżej:
http://radiopoznan.fm/informacje/pozostale/przebudowa-stadionu-zgodna-z-prawem