Kancelaria podjęła się reprezentacji właściciela nieruchomości gruntowej w sprawie dotyczącej niekorzystnych postanowień planu miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony w 2001 roku formalnie przeznaczył nieruchomość klienta na cele mieszkalno-hotelarskie, lecz jednocześnie w praktyce uniemożliwił zabudowę terenu ze względu na szczegółowe postanowienia planu. Uchwalenie planu nie zostało przy tym poprzedzone uchwaleniem studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

W imieniu właściciela nieruchomości kancelaria, po bezskutecznym wezwaniu rady miasta do usunięcia naruszenia prawa na podstawie art. 101 ustawy o samorządzie gminnym skierowała skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego domagając się stwierdzenia nieważności uchwały.

Po przeprowadzeniu rozprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uwzględnił skargę wniesioną przez kancelarię i stwierdził nieważność w całości uchwały Rady Miejskiej w Złotowie nr IV/22/07 z dnia 30 stycznia 2007 roku. Unieważnienie planu miejscowego wynika z faktu, że jego są niezgodne z obowiązującymi przepisami prawa, sprzeczne ze studium uwarunkowań i kierunków rozwoju przestrzennego gminy oraz zasadami racjonalnej gospodarki przestrzennej i ładu przestrzennego. Po otrzymaniu pisemnego uzasadnienia wyroku będzie można stwierdzić, które z zarzutów skargi zostały uwzględnione przez Sąd. Z zadowoleniem można już teraz przyjąć fakt, że uwzględniono legitymację czynną skarżącego, który nabył własność nieruchomości już po wejściu w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (art. 101 ustawy o samorządzie gminny). W tym zakresie potwierdzony został pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażony w wyroku z dnia 8 lipca 2014 roku II OSK 3005/12.

Wyrok WSA w Poznaniu jest nieprawomocny.

Kancelaria zawarła umowę z nowymi klientami na prowadzenie sprawy dotyczącej naruszenia interesu prawnego przez uchwałę Rady Miejskiej Z. w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Uchwalony plan miejscowy narusza m. in. art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, gdyż nie zawiera obligatoryjnych element,ów treści. Jednocześnie plan nakazuje rozbiórkę nieruchomości klientów, czym narusza przysługujące im prawo własności. W związku z tym, zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym, została złożona skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego z żądaniem unieważnienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Często zaskarżenie planu miejscowego jest jedynym ratunkiem przed władczym działaniem gminy uniemożliwiającym korzystanie z nieruchomości w dotychczasowy sposób.