Kancelaria wniosła do sądu pozew o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego – aktu notarialnego zawierającego karę umowną za niezłożenie w terminie oferty wraz z oświadczeniem o poddanie się egzekucji w trybie art. 777 par. 1 pkt. 5 Kodeksu postępowania cywilnego. Nie wdając się na tym etapie w szczegóły, można stwierdzić, że przedmiotowy akt notarialny nakładający obowiązek zapłaty kilkusettysięcznej kary umownej jest najprawdopodobniej nieważny. Wielogodzinna analiza prawna doprowadziła do sporządzenia obszernego pozwu, którym zajmie się Sąd Okręgowy w Poznaniu. Sąd wydał postanowienie o zabezpieczeniu.

Po przeszło rocznym procesie przed Sądem Okręgowym w Poznaniu zapadł wyrok korzystny dla klienta kancelarii pozwanego przez podwykonawcę o zapłatę kilkuset tysięcy złotych za usługi związane z podwykonawstwem projektów budowlanych. Spornym zagadnieniem był m. in. zarzut przedawnienia powiązany z kwestią terminy wykonania dzieła oraz podstawy do miarkowania kary umownej. Sąd I instancji podzielił argumentację kancelarii i oddalił powództwo. Wyrok jest nieprawomocny.

Kancelaria reprezentuje inwestora w procesie budowlanym w sporze z generalnym wykonawcą obiektów przemysłowych i magazynowych. Spór dotyczy naliczenia kar umownych, wymagalności poszczególnych transz wynagrodzenia oraz odstąpienia od umowy w niewykonanej części. W razie niepowodzenia negocjacji sprawa znajdzie finał na wokandzie.

Prawnicy kancelarii przystąpili do procesu sądowego po stronie pozwanej branżowej pracowni projektowej. Sprawa o kilkaset tysięcy złotych toczy się z powództwa podwykonawcy, który nie zgodził się z nałożeniem na niego kar umownych za opóźnienie i potrąceniu ich z należnym mu wynagrodzeniem. Domaga się on całości wynagrodzenia, próbując wykazać, że kara umowna jest nazbyt wygórowana. Zasadność i granice miarkowania kary umownej określi sąd po przeprowadzeniu postępowania dowodowego.